Verenigingsleven in Dale bloeit nog steeds

Het verenigingsleven van Dale speelt zich af rond het Romienendal. Ook dit kleine buurtschap kent vele verenigingen die hun thuishaven allemaal in dat verenigingsgebouw hebben. Of je nu wilt sjoelen, zingen, schieten of biljarten, in het Romienendal kan het allemaal.

De watertoren in Dale geeft veel inwoners van Dale het gevoel van thuiskomen. Als je van ver de watertoren ziet, dan weet je dat je er bijna weer bent. Mooi is hij niet, die watertoren uit 1943. Maar het is wel een gemeentelijk monument en een blikvanger voor de omgeving. De toren is dan ook ruim 37 meter hoog en heeft twee waterreservoirs van 375 m³ en 195 m³. Je kunt de toren tegenwoordig niet meer bezichtigen.

Dale betekent laagte. Het buurtschap ten noorden van de kern van Aalten ligt dan ook op een lage plek: onderaan de westelijke helling van het Oost-Nederlands plateau. Het glooiende landschap herinnert nog aan de ijstijd. Een rondje Dale - zoals een wandeling daar heet - brengt je door het kenmerkende coulisselandschap, langs eeuwenoude boerderijen en stille landweggetjes in het prachtige buitengebied van Aalten.

Je komt dan onderweg ook langs wijngoed De Hennepe. Het is een van de vele wijngaarden in dit deel van de Achterhoek. Eigenaar Hans ter Haar gooide het roer om en ging voor de wijn. Hij is inmiddels gek van de druif: “Aardappels zijn schitterende gewassen, maar druiven zijn parels!” 

Wie door Dale rijdt komt ongetwijfeld ook langs het oorlogsmonument aan de Grevinkweg. Het is in 1988 onthuld en opgericht ter nagedachtenis aan de elf inwoners die tijdens het Duitse bombardement van 8 februari 1945 zijn omgekomen. In de landelijke omgeving van Dale zijn heel veel bommen neergekomen, die grote verwoestingen hebben aangericht. Het monument bestaat uit vier stenen, afkomstig uit de restanten van het huis van de familie Te Grootenhuis.

Boerderij De Bleeke herinnert nog aan een stukje textielgeschiedenis in Dale. Hier werd textiel gebleekt. Je kunt dat nu zelfs nog een beetje zien. Als het lang droog is zie je van boven door de verkleuring van het gras nog heel goed waar de sloten, waarin vroeger de textiel gebleekt werd, liggen. Die oude sloten zijn dichtgegooid met een ander soort zand dan de rest van de landerijen dus op die plekken blijft meer water opgeslagen.

Hierdoor blijven 'de slootjes' veel langer groen. Op het terrein staat nog altijd de papklok op het dak. Vroeger had die klok als functie om de werklui duidelijk te maken dat het tijd was voor de kost en dat de werkdag voorbij was. Ook het theehuisje staat er nog en is nu op monumentendagen open.